محمدصادق کیا

فرزند احمد كیا معروف به مقتدرالدوله، در 1299 در مازندران متولد شد. تحصیلات ابتدائى را در دبستان ادب و ثروت و تحصیلات متوسطه را در دبیرستان دارالفنون انجام داد و تحصیلات عالى خود را در رشته‏ى ادبیات فارسى در دانشسراى عالى به پایان رسانید و در 1320 لیسانس گرفته به شغل دبیرى پرداخت. پس از اخذ لیسانس بلافاصله در دوره‏ى دكتراى زبان و ادبیات فارسى ثبت‏نام نمود و دوره‏ى مزبور را به پایان رسانید و رساله‏ى دكتراى خود را با استاد پورداود در زمینه‏ى زبان‏هاى باستانى مخصوصا زبان پهلوى، با درجه‏ى ممتاز گذرانید و دكتر در ادبیات شناخته شد. این رساله در سال 1325 به تصویب رسید و از همان تاریخ دكتر كیا به دانشیارى زبان و ادبیات باستانى ایران در دانشكده ادبیات اشتغال بكار ورزید و اولین دكتراى ادبیات بود كه به مقام استادى رسید. دكتر محمدصادق كیا غیر از زبان‏هاى باستانى در زمینه‏هاى خط شناسى و هنرهاى ایرانى و فرهنگ عامه تخصص داشت و آنها را تدریس مى‏نمود و علاوه بر تدریس در دانشكده ادبیات، در هنركده هنرهاى تزئینى نیز تدریس مى‏نمود. وى صاحب تألیفات متعددى در زمینه‏ى تخصصى خود مى‏باشد. غیر از مقام استادى دانشگاه، مدتى طولانى معاونت وزارت فرهنگ و هنر را عهده‏دار بود و زمانى نیز به ریاست فرهنگستان ایران منصوب شد. او شاعر هم بود و بسیار نیكو شعر مى‏سرود. دكتر كیا جوانترین فارغ‏التحصیل دكتراى ادبیات فارسى بود كه به مقام استادى دانشگاه رسید.